Omdat we morgen onze "nieuwe" auto op gaan halen, wilden wij daar ook een nieuwe autoradio bij. Niet dat de huidige niet meer oké zou zijn, maar omdat we een extra aux-in- gang missen. Als we een filmpje draaien in de auto voor de kids, is het gewoon heel erg praktisch als het geluid over de speakers in de wagen kan gaan. Deze radio van pioneer heeft zo'n extra aux ingang plus nog eens een usb-ingang. Ook handig; dan hoef ik niet steeds allerlei nieuwe hits op een cd-tje te branden, maar effe wat fijne muziek kopiëren naar een usb stick is nu dus voldoende! Ik ben blij; met de nieuwe auto én deze gadget!

Kunst met de grote letter S ...

Vanavond naar de bios geweest: District 9. Een science fiction film met aliens en ufo's! Best leuk, dachten wij. Maar het is tóch een andere film dan je verwacht met die ingrediënten. Al meteen vanaf het begin word je meegenomen in een situatie waarbij van de kijker wordt gevraagd om fors te schakelen met je fantasie. Als dat na een aantal scènes lukt, dan kom je lekker in het verhaal en vanaf dan is eigenlijk alles geoorloofd en is alles acceptabel! Ik kan mij voorstellen dat deze film sommigen niet aanspreekt als je niet kunt "meeschakelen" in het verhaal. Maar ons lukte het wel en dan zie je een zeer vermakelijke film. Een ruimteschip met motorpech hangt inmiddels al 20 jaar boven Johannesburg in Zuid Afrika. De vele gestrande aliëns zijn door de mensen geredt uit het schip en wonen in een soort afgeschermde ghetto. De vreemde wezens die "prawns" (garnalen) worden ge- noemd wegens hun uiterlijk vinden kattevoer uit blik een grote delicatesse. Maar we dwalen af, want wat is er aan de hand? De grote groep buitenaardse garnalen moeten worden ver- plaatst naar een ander gesloten reservaat. Er is teveel overlast. Ene Wikus krijgt de leiding in het project maar krijgt een vreemd goedje over zich heen waarna zijn arm verandert in een tentakel van zo'n prawn. Hij wordt de eerste mens die ook buitenaardse genen bezit. Dat is goud waard, omdat hij daardoor de aangetroffen buitenaardse wapen kan bedienen. Die blijken slechts te werken met aliën-DNA. Wikus laat zich echter niet als proefkonijn gebruiken en slaat op de vlucht. Hij wordt vrienden met enkele garnalen waarvan er eentje zeer intelligent blijkt. Onder zijn huisje werkt hij al 20 jaar aan een ruimteschip dat naar het moederschip kan opstijgen zodat ze weer kunnen vertrekken. Dat goedje dat Wikus over zich heen kreeg, bleek echter ook de brandstof te zijn voor het ruimteschip en moet terug- gehaald worden uit het proeflab waar het was achtergebleven. Om een lang verhaal kort te maken; je ziet spectaculaire wapens, effecten en een soort buitenaardse robocop. Best leuk allemaal, maar alleen het slot viel ons wat tegen. Alsof het geld op was, zo houdt het op. We hadden nog gehoopt op een paar scènes van Wikus in het ruimteschip en dat hij na 3 jaar, weer helemaal hersteld als mens, zijn vrouw zou komen opzoeken. Helaas. Want in het slot van dit verhaal blijft Wikus een garnaal met gevoel voor liefde & creativiteit, dat wel!

Géwéldig!! Je zou maar zo heten: Fokje Modder of Coos Busters... Hilarische namen die volgens dit bericht niet zijn verzonnen maar écht bestaan. Leuk voor in het buitenland!

Het is er weer tijd voor: lekker de gashaard aan!!


Toen wij ons huis precies een jaar geleden betrokken waren we al héél blij met onze gas- haard. Maar vanaf de start had ons haardje last van een moeizame ontbranding. Maar na de zomer wilde hij helemaal niet meer aan gaan en dus kwam er vandaag een gashaarden- whisperer op bezoek. Na wat schoonmaakwerkzaamheden en een nieuw onderdeel bij de ontbranding, doet hij het nu weer toppie! Laat het dus maar lekker guur en koud worden; wij hebben het deze herfst en winter lekker knus en warm!

Even dacht ik afgelopen week dat met het wankelen van de DSB bank, het volgende drama zich zou aan- dienen in het persoonlijke leven van Marco Borsato. Hij zou toch niet zijn laatste spaargeld bij Ome Dirk op de spaarrekening hebben gezet? Gelukkig heb ik hierover niets gezien in de media, dus welbeschouwd zou je dat als een meevaller kunnen zien. Nouja, meevaller? Al die mensen die sinds donderdag niet meer kunnen pinnen en niet meer bij hun rekeningen kunnen komen... je moet er toch niet aan denken! Wat zou ik doen als het mij zou overkomen? Ik denk om te beginnen meteen mijn salaris naar een andere rekening laten boeken. Toch kun je je het niet goed voorstellen hoe het is als je bankpas ineens waardeloos is geworden en internet bankieren niet meer werkt. Dan kom je voor nieuwe situaties te staan; zoals ik lees over de mensen die bang zijn de hoofdprijs in een loterij mis te lopen nu hun rekeningen zijn bevroren. Je zou de postcode kanjer maar mislopen en alle euro's boven die ene ton op je spaarrekeningen zien verdampen... Haal maar vast een receptje voor wat Prozac in huis. In Frankrijk doet zich al maanden het fenomeen voor dat werknemers bij France Télécom zelfmoord plegen. En niet zo'n beetje ook! We zijn na bijna twee jaar toe aan het 25ste slachtoffer. Dat moet wel om meer gaan dan om een communicatieprobleem alleen. Waarom ik hierover begin? Nou, in West Friesland dreigt nu een heel dorp van zijn grootste werkgever beroofd te worden. Wognum zal nooit meer hetzelfde zijn als de werkloosheid straks met 10% stijgt! Om nog maar te zwijgen over alle broodjes en snacks die Leen van Frisia al jaar en dag bij de plaatselijke middenstand bestelt... Want ja, ook Leen was lid van de familie van Dirk. Maar het mag gezegd worden; Dirk vecht. Pieter Lakeman slaat op de tafel en Nederland wacht af. Nu maar hopen dat de werknemers die straks in hun vrije tijd kunnen gaan kantklossen in het plaatselijke wijkgebouw niet op gekke gedachten komen. Hopelijk hebben zij zelf geen kredieten of hypotheken bij hun werkgever lopen. Dit drama zou zomaar nóg groter dan de Mexicaanse griep kunnen worden! Maar gelukkig kun je je dan altijd nog verzekeren!

Hoe open je er ook voor wil proberen te staan;
Voor ouders blijft het tóch even wennen als je zoon uit de kast komt...

Lekker warm in de herfst...

Tijdens ons weekendje weg in Limburg, kwamen we dit bord tegen: Scootmobielroutes!! Een écht tijdsverschijnsel dus en waarom ook niet?! Er rijden intussen zoveel scootmobiels in ons vlakke land, dat dit soort scoot-routes niet uit konden blijven! In de Ardennen is de accu zó leeg, maar hier gaat dat nog wel. En zeg nou zelf; als ik over zo'n 30 jaar met mijn scootmobiel terugkeer naar Arcen, vind ik zo'n route ook best leuk om te rijden vermoed ik!