Na het stukje over risico taxatie en over proefverlof, deze keer ter afslui- ting van dit drieluik een stukje over het gebruik van de Telex. In de TBS wereld is plaatsing op de telex een lastige afweging en ik zal uitleggen waarom. Wanneer een TBS-gestelde zich onttrekt aan het toezicht tijdens een begeleid verlof, of wanneer hij (of zij) later is dan één uur na de toegestane terugkomsttijd volgens het toege- kende onbegeleid verlof, en allicht dus niet terugkeert, volgt plaatsing op de telex. Nu begin- nen hier al de moeilijkheden omdat na een uur er soms tijd gerekt wordt in de veronderstel- ling dat de patiënt toch wel zal terugkeren, want "hij was wel vaker te laat..." Klinieken willen niet graag te boek staan met teveel telex-meldingen. In de meeste gevallen wordt er eerst een "normale" telex gefaxt naar de politie. Dat is een melding van ontvluchting met signalement en mogelijke verblijfplaatsen van de betreffende persoon. Er wordt op dat moment niet actief opgespoord. Kortom, als een agent de ontvluchtte patiënt bij een verkeerscontrole tegenkomt, zóu het zo kunnen zijn dat de agent ziet dat hij op de telex staat, maar zeker is dat absoluut niet. Dan is er nog de Telex 1 melding; die houdt in dat de patiënt direct delictgevaarlijk kan worden en dat men actief gaat opsporen. Hier wringt echter de schoen, want hoe verklaart een kliniek een telex 1 melding, als de patiënt onbegeleid verlof heeft gekregen? Dat lijkt haaks op elkaar te staan: een delictgevaarlijke TBS patiënt is met onbegeleid verlof, en nu is hij weg... Ook hier zijn klinieken niet happig op en zal men er dus vrijwel altijd voor kiezen om aanvan- kelijk een normale telex uit te doen en pas na een dag of zelfs enkele dagen de urgentie naar telex 1 te verhogen. Telex 1 meldingen lijken vooral toepasbaar in geval van een ontsnapping of onttrekking tijdens een begeleid verlof. Het is helder; in dit meldingsysteem zal iets moeten veranderen en gelukkig lijkt minister Donner daar aandacht voor te hebben. Ik juich dat toe.