Gisteren gezien in de bioscoop: Knowing. Zeker de moeite waard, al was het alleen al voor de special effects. Je moet van Nicolas Cage houden als acteur, zijn rol is ook nu weer een wat contactgestoorde eigenheimer met zijn altijd wat hese, typische stem. Zijn zoontje in de film heeft een naam die Cage dan ook heerlijk kan uitspreken; Caleb. Het is erop geschreven! Opvallend is wel dat vaderlief gedurende de twee uur dat we kennismaken met zijn leven, zijn zoon niet één keer een kus geeft. Maar dat terzijde. Je zou kunnen denken; weer een film over de dreiging dat de aarde vergaat. En jawel, maar met het verschil dat het nu eens een keer niet te voorkomen is! Een lange reeks van getallen blijkt een voorspelling te zijn van grote ongelukken en rampen met vele slachtoffers. Cage weet de reeks, die 50 jaar geleden al is opgeschreven, terug te brengen naar datums met aantallen slachtoffers. Als hij het checkt via internet blijkt het telkens te kloppen, maar er staan nog drie voorspellingen die nog uit moeten komen. Als de tussenliggende cijfers coördinaten blijken te zijn, weet Cage ineens de plaats & datum van de volgende ramp plus het aantal slachtoffers dat zal vallen. Het verhaal verveelt geen moment en de ongelukken, die niet zijn tegen te houden, zien er indrukwekkend en angstaanjagend realistisch uit. De zon blijkt uiteindelijk onze grootste vijand te zijn, die met een enorme gaswolk de aarde in enkele seconden van al het leven beroofd. Gelukkig zijn er uitverkorenen die na een tijdig vertrek van de aarde op een andere planeet opnieuw mogen beginnen. Helaas geldt dat niet voor Cage, die afscheid moet ne- men van zijn zoon Caleb. Een moment om je zoon nog eens stevig te omarmen en te kus- sen, maar nee. Ook dan krijgt de knul opnieuw geen kus van zijn vader. Maar het is wél een mooie gedachte; om op een schone, nieuwe planeet opnieuw te kunnen beginnen met de wetenschap waar de mensheid ooit de fout is in gegaan. Een kans om alles beter te doen.