Gisteravond sloeg plots de angst nogal toe. Het klussen op het dak gaf ineens allerlei beelden van hoe het mis zou kunnen gaan als ik een uitglijder zou maken. Diverse scenario's passeerden mijn gedachten, en erger nog, op mijn netvlies. Intussen ben ik blijkbaar zo besmet met beelden via internet en films, waarmee ik mij heb ingelaten, dat ik een doodsmak in allerlei varianten in gedachten zie gebeuren. De ene val nog lulliger en bloediger dan de andere. Dan ga je bedenken hoe je veiliger het dak op kunt; ladder? touw? etc? Maar dan kom je ook tot de conclusie dat dat alleen maar meer manieren oplevert om de balans te verliezen. Dus, vanmorgen maar weer gewoon mij over deze angst heengezet (ik begin René nu ook te begrijpen) en verder gegaan met schuren en gronden. So far so good. Deze opkomende val-fobie lijkt op dit moment gelukkig bedwongen. Met wat geluk is deze klus morgen geklaard.