In mijn dagelijkse werk krijg ik veel mee te maken; Een traag wer- kende overheid. Het is een duidelijke tendens en een helder sig- naal vanuit de bevolking dat er zaken misgaan. Mensen moeten soms maanden wachten op het daadwerkelijk ontvangen van een aangevraagde uitkering. Ze leven wekenlang op kleine voor- schotbedragen waarvan vaak eerst de koelkast wordt gevuld en nog wat kleren voor de kinderen gekocht worden. De huur, ener- gie en verzekeringen moeten dan maar even wachten. Het gevolg is oplopende schulden en als zo'n toekenning van een uitkering nu maar lang genoeg op zich laat wachten, dreigt er huisuitzetting of afgesloten raken van gas en elektriciteit. Mensen die een beroep moeten doen op een uit- kering zitten vaak al in financiele problemen, zodat hun situatie nog dramatischer dreigt te wor- den. Want zolang er geen uitkering is vastgesteld, kan ook een schuldsanering niet opgestart worden. Er is immers geen officieel inkomen. Woningbouwverenigingen zijn (door schade en schande wijs) sneller met dreigende brieven als de huurbetaling uitblijft. De energiebedrijven voeren eveneens al snel de druk op of gaan rigoreus over tot het afsluiten, kleine kinderen of niet, no mercy! De regels en procedures zijn lang, ingewikkeld en voor een kwetsbare groep mensen niet zonder hulp te doorlopen. Dit geldt voor zowel de Gemeentelijke Sociale Diensten als voor het CWI en UWV. Ik ben dan ook erg blij dat er nu conclusies zijn getrokken door de Nationale Ombudsman die er niet om liegen. Nu maar hopen dat de politiek dit serieus neemt en ingrijpt. Ik moet het nog zien. Het zou veel schrijnende situaties kunnen voorkomen.