Gisteren had ik het plotseling met iemand over het fenomeen uit de jaren '80: Buddie's. Dat waren van die platte, plakkerige blokjes rose gum, waarmee je je posters aan de muur kon opgangen. Dat léék heel handig, want je hoefde immers geen spijkers in de muur te slaan of plakband te gebruiken waardoor je (retro-)behang zou kunnen beschadigen als je weer eens was uitgekeken op Jerney Kaagman (om maar iemand te noemen). Eigenlijk zag het er dom uit, een poster die ongeveer een halve centimeter van de muur af hing door die dikke buddie's die er onder zaten. Je moest ze soms nog best hard aandrukken om ze te laten blijven zitten. Bovendien hadden ze er nooit bijverteld dat je er wel degelijk een vieze plek op je behang aan over hield bij het weghalen. Ik herinner mij zelfs nog buddie's die zó krachtig kleefden dat hele stukken behang meekwamen. Pas later in de jaren '80 kreeg de term buddie een hele andere invulling en van die vierkante rose plakgummetjes heb ik geloof ik nooit meer iets vernomen. Toch een wat mislukte retro-uitvinding uit mijn jeugd volgens mij.