Vroeger had ik er ook vaak last van bij koorts: ijlen. Ik ijlde wat af als kind, de verhalen die mijn ouders daarover soms nog vertellen zijn eindeloos. De meest vreemde verhalen hang je dan op, en als je echt een heftig ijl-moment heb ga je ook aan het lopen en wil je de meest vreemde dingen doen. Zo stond ik een keer in pyjama de voordeur open te maken omdat ik iets volstrekt onduidelijks moest gaan doen. Mijn moeder heeft mij geloof ik nog net kunnen behoeden voor een zwervend bestaan die nacht. Onze oudste zoon, Daniel heeft er ook zo'n last van. Hij is net als ik Steenbok, dus misschien ligt het daar wel aan. Ook Daniel ligt soms 's nachts de meest onsamenhangde taal uit te kramen als hij weer eens hoge koorts heeft. Er moet dan vanalles, of hij raakt overstuur. Op zaterdagochtend kreeg Daniel koorts en lag hij tot zondagmiddag op de bank met rood gloeiende wangen. Af en toe sliep hij zelfs een poosje, ondanks de drukte van de drie andere kids. Op zondag, aan het begin van de middag bleek hij ruim 40 graden koorts te hebben en jahoor: daar begon het ijlen. Daniel kwam van de bank en was overstuur. Hij zag een paddestoel in de kamer staan waar hij doorheen moest. Even later werd hij bang van een groot blauw ding, die wij overigens niet zagen maar hij dus wel. Een- maal terug op de bank had hij overal pijn. Nog geen 10 minuten later was hij weer 'terug' en reageerde hij weer normaal. Ook was de koorts verdwenen en wilde hij buiten spelen. Dat heeft hij even gedaan en tot hij naar bed ging was hij koortsvrij. Het kan gek gaan met die kids.