Nee, ik heb het niet zo op carnaval. Dat komt omdat ik er niet mee ben opgegroeid denk ik, want in Almelo wordt eigenlijk geen carnaval gevierd. Wél in de Twentse Rooms-Katholieke enclave Ootmarsum en Tubbergen. Dáár breekt jaarlijks wél het feest der zotten uit. Ik ben bevooroordeeld als ik roep dat het een zuip-, kruip- en vreemdgaanfestijn is, dat carnaval. En dan doel ik op de grote kinderen (ook wel volwassenen genoemd) die dit feest vooral aangrij- pen om zich volledig klem te zuipen om vervolgens een goed excuus te hebben als ze een keer met de plaatselijke snollebollen in een wat ongelukkige situatie worden aangetroffen in de struiken naast het café. Vele relaties sneuvelen, en je zou maar als "carnavalsongelukje" op de wereld terecht zijn gekomen! (geloof me, ze zijn er) Nee, wild rondhossen over natte vloeren op de muziek van Joling of Bauer in een geur van zweet en bier is echt niet aan mij besteed. Ik kan het niet begrijpen hoe de zoon van de plaatselijke kapper vol trots zijn mantel- pakje en stafje laat zien als prins carnaval. Kom op! Dat is toch niet uit te leggen in een inbur- geringscursus voor de allochtone medemens! Carnaval een mooi feest ja, voor kinderen; ver- kleedkleren aan, optocht kijken. Maar volwassenen maken zich er volslagen belachelijk mee.