De Final Destination films zijn allemaal de moeite meer dan waard om te zien. Bij de eerste is het ge- geven nog boeiend, de effecten maken het verder tot een goede horrorfilm. Deel twee is een prima vervolg met nog meer uitgewerkte effecten. Deel drie is wat mij betreft de minste op rij maar nog altijd een fijne film voor horror liefhebbers. Maar deel 4 en dan ook nog eens in 3D is geweldig!! Deze film móet je zien als horror-fan!! Wat een goede effecten in een lekker hoog tempo! Je denkt misschien; wat doet die patat-snijder hierboven? Nou, één van de manieren om aan je eind te komen in deel 4 gaat op vergelijkbare wijze: Een man staat voor een stevig hekwerk met breed gaas. Als er dan een gasfles op hem afkomt, wordt hij deels door het hek geperst... De repen schuiven er uit, vallen op de grond. En je kijkt weer eens dwars door iemand heen. Altijd weer van die fijne special-effects! Er gebeuren tal van bizarre en nare "zo kom je aan je eindje" momenten. Ik noem een steen, een roltrap, een afvoerputje maar ook een gewoon auto-ongeluk passeert de revue. En het zien van al deze momenten in 3D maakt het allemaal nóg veel indrukwekkender! Wij hadden een geweldige avond en raden de film dan ook hé-lé-maal aan! Als je van échte horror houdt tenminste.

Vanavond naar de film: Final Destination 4 (in 3D)


Dat belooft wel wat! En horror in 3D is écht een aanrader! De effecten zijn nét even wat in- dringender en heftiger. Het stelt ons echter wel voor een héél ander dilemma: wat nemen we op? K2 zoekt K3 of Let's Dance. Na vorige week neigen we naar die laatste...

Gisteren gezien in de bioscoop: Knowing. Zeker de moeite waard, al was het alleen al voor de special effects. Je moet van Nicolas Cage houden als acteur, zijn rol is ook nu weer een wat contactgestoorde eigenheimer met zijn altijd wat hese, typische stem. Zijn zoontje in de film heeft een naam die Cage dan ook heerlijk kan uitspreken; Caleb. Het is erop geschreven! Opvallend is wel dat vaderlief gedurende de twee uur dat we kennismaken met zijn leven, zijn zoon niet één keer een kus geeft. Maar dat terzijde. Je zou kunnen denken; weer een film over de dreiging dat de aarde vergaat. En jawel, maar met het verschil dat het nu eens een keer niet te voorkomen is! Een lange reeks van getallen blijkt een voorspelling te zijn van grote ongelukken en rampen met vele slachtoffers. Cage weet de reeks, die 50 jaar geleden al is opgeschreven, terug te brengen naar datums met aantallen slachtoffers. Als hij het checkt via internet blijkt het telkens te kloppen, maar er staan nog drie voorspellingen die nog uit moeten komen. Als de tussenliggende cijfers coördinaten blijken te zijn, weet Cage ineens de plaats & datum van de volgende ramp plus het aantal slachtoffers dat zal vallen. Het verhaal verveelt geen moment en de ongelukken, die niet zijn tegen te houden, zien er indrukwekkend en angstaanjagend realistisch uit. De zon blijkt uiteindelijk onze grootste vijand te zijn, die met een enorme gaswolk de aarde in enkele seconden van al het leven beroofd. Gelukkig zijn er uitverkorenen die na een tijdig vertrek van de aarde op een andere planeet opnieuw mogen beginnen. Helaas geldt dat niet voor Cage, die afscheid moet ne- men van zijn zoon Caleb. Een moment om je zoon nog eens stevig te omarmen en te kus- sen, maar nee. Ook dan krijgt de knul opnieuw geen kus van zijn vader. Maar het is wél een mooie gedachte; om op een schone, nieuwe planeet opnieuw te kunnen beginnen met de wetenschap waar de mensheid ooit de fout is in gegaan. Een kans om alles beter te doen.

Samen met mijn lief gezien; de film Mirrors. Kiefer Sutherland (Jack Bauer uit 24) speelt de hoofdrol in deze échte horror-film. Onze avond begon goed, al bij het eerste menu word je gevraagd te kiezen tussen de bioscoopversie of de ongecensureerde versie. Een makkelijke keus want wij willen the real deal! De film begint meteen goed als een nachtwaker uit een mysterieus gebouw op een afschuwelijke manier zelfmoord pleegt. Of het écht zelfmoord mag heten is nog maar de vraag, want het spiegelbeeld lijkt daarin de regie te hebben. Dan maken we kennis met politieagent Ben Carson (Kiefer) die na een dodelijk schietincident op non actief is gesteld en een tijdelijke baan nodig heeft. Hij wordt nachtwaker in hetzelfde gebouw en al snel blijkt het alles behalve pluis in het gebouw. En niet alleen in het gebouw zelf, maar overal waar spiegels of reflecties zijn loopt men gevaar. Dit levert spannende momenten op en zeer expliciete horror-scènes. Vooral de scène waarin de zus van Ben op het punt staat een ontspannen bad te nemen. Maar als zij zich van de spiegel afwendt, blijft haar spiegelbeeld staan. En wat er dan gebeurt... kijk zelf maar (als je durft). Als dan zijn vrouw wordt geconfronteerd met wat zich in de spiegels afspeelt, wordt Ben eindelijk gesteund in zijn aanvankelijk warrige en ongelooflijke verhaal. Een spannende ontknoping volgt, en de vraag resteert... is Ben nog wel blij met zijn eigen spiegelbeeld?

Een goede horrorfilm voor de gevorderde kijker die houdt van opbouwende spanning en expliciete scènes. Niet bepaald een film voor beginnende horrorfans; voor mijn schat was deze maar nét te doen... Kiefer speelt overtuigend. Ben jij niet overtuigd? Hier een trailer.

Gisteravond was het weer eens even heerlijk griezelen. Samen met mijn schat zaten we in zaal 6 van Arcaplex te kijken naar The Unborn. De trailer die we al eerder zagen beloofde een creepy film met fijne effecten. Oké, niet zo'n slasher als My Little Valentine, maar toch zeker wel scary stuff. Het verhaal gaat over een dybbuk, een overleden geest die is ontsnapt aan de hel en die door bezit te nemen van een ander lichaam terug wil keren op aarde. Deze dybbuk heeft het gemunt op één van een tweeling. Tweelingen zouden overigens sneller doorgang geven naar de geestenwereld en zijn gevoeliger voor dybbuks. Als je dan (zoals mijn lief) één van een tweeling bent, let dan op de kleur van de iris; Als die verkleurt naar blauw, dan wordt het oppassen. Terug naar de film, de dybbuk in de gedaante van een eng kereltje jaagt ons gedurende de film regelmatig de stuipen op het lijf. Een aantal goede schrikeffecten en spannende scènes houden de aan- dacht vast. Helaas valt de na-geaapte spiderwalk (uit The Exorcist) een beetje tegen. Langzaam wordt duidelijk wat er aan de hand is en gaan er mensen rondom de hoofdrolspeelster dood. Het eindigd in een ware duivel uitdrijving wat geheel uit de hand loopt. De dybbuk blijkt sterker dan gedacht en neemt telkens bezit van een ander. Een kat- en muisspel volgt. Maar uiteindelijk overwint het goede. Of toch niet, als in de laatste scène de dame in kwestie zwanger blijkt van... U raadt het al; een tweeling..!

Vrijdagavond met mijn Horror-maat Steggel naar de film geweest: My Bloody valentine 3D. Boven verwachting; wát een fijne, nare horrorfilm is dat! Eindelijk weer eens een film die zich kan meten aan de Scream trilogie. En het 3D effect is toch ook wel fantastisch. Ik bedoel, normaal zie je ook de afgehakte ledematen of opengehakte lichamen wel, maar nu kijk je werkelijk ín de bloederige holtes en ligt het lichaam voor een deel in de bioscoopzaal. Want bloederig is het in deze film! Wat een slasher! het begint meteen al goed in een ziekenhuis waar iemand behoorlijk tekeer gaat. Zo heftig dat een beetje eerste hulp er ook geen compleet en werkend lichaam meer van weet te maken. Daarna spelen zich veel scènes af in een oude mijnschacht. De engerd met zijn houweel weet in allerlei variaties zijn slachtoffers te bewerken en geloof me; het gaat er niet zachtzinnig aan toe. Bij zijn meest spectaculaire moord leent hij even een schep. Ik zal niet in details treden maar wij vonden deze scène bloody-f*&ing-tastic! En zoals het een goede horrorfilm betaamt heeft het naderende onheil ook een eng geluid. Het zware ademen in het zuurstofmasker geeft vaak nog wat extra spanning. De hele film zoek je naar de mogelijke dader; Wie zit er in het mijnerspak? De uitkomst ligt voor de hand, maar dat maakt het er niet minder spannend om. Voor liefhebbers van hoogtempo bloedige horror is deze film een échte aanrader! En het 3D effect maakt het nóg een stukje heftiger!

Vrijdag aanstaande mag de 3D-bril weer op!


Fijn hoor; zo'n bioscoop in je woonplaats met de nieuwste features. Eerder zag ik al Bolt in 3D, aanstaande vrijdag ga ik weer eens ouderwets met vriend Steggel naar de 3D Horror- film My Bloody Valentine. Bij Bolt gaf het 3D brilletje een leuk maar nog wel wat teleur- stellend effect. De ultieme kick voor horrorliefhebbers zoals wij, is natuurlijk dat de bijlen en vleeshaken de zaal in komen. Ik ben benieuwd; naar de film en naar Steggel zelf, want we hebben elkaar best een tijdje niet gezien. Dat gaat vrijdag helemaal goed komen! Stab!!!!

Vanmiddag gaan we naar de film: Bolt in 3D !!


Spijkenisse heeft gelukkig een bioscoop die de film in 3D kan laten zien. Ze hebben bij Arcaplex de digitale filmprojector die daarvoor nodig is aangeschaft en ik denk een zeer goede investering! Wellicht is het vertonen van bioscoopfilms in 3D wel dé toekomst van
de bioscopen in Nederland. We zitten intussen net zo lief thuis met een DVDtje en een
groot plat scherm, ipv in de bios. Natuurlijk blijft bioscoopbezoek leuk, maar als ik straks een Horrorfilm in 3D (My Bloody Valentine 3D) kan bekijken lokt mij dat toch écht wel naar de filmzaal!! Eerst vanmiddag maar eens voorzichtig beginnen met de kinderfilm Bolt 3D.

Vanavond ga ik de film weer zien: Shaun of the Dead. Ooit al eens samen met Steggel in de bios gezien, en wat hebben we toen een amusante avond gehad! lekkere expliciete horror met een gezonde dosis humor. Vanavond op RTL5 om 22:05 uur. Als je na de film met de spinnenman op RTL4 zin hebt aan een film waarin het met velen slecht afloopt... Je moet hem gewoon zien.

Gisteravond met mijn schat lekker zitten wegkijken bij de horrorfilm Saw IV. Deel I vond ik geweldig maar daarna werd het hele gedoe rondom Jigsaw mij wat teveel. Ik heb zelfs een keer een deel uitgezet omdat het mij niet erg kon blijven boeien. Deel IV is echter weer lekker griezelen en kruipen in de huid van een serial killer met een missie; "Confronteer jezelf met je zonden en help jezelf als je wilt leven." Tsja, en dat motto neemt in de Saw-reeks toch wel een wat buitensporig bloederige en schokkende vorm aan. De opdrachten zijn telkens heftige dilemma's: langzaam doodgaan of overleven, maar wel nadat je zelf hevige pijnen moet ondergaan of iemand anders zal moeten laten sterven. Voor de hard-core horrorfans is het zeker een aanrader, ook namens mijn lief.