Als sinds gisteren voel ik mij niet helemaal oké. Voortdurend heb ik een misselijk gevoel in mijn buik- en maagstreek maar overgeven ho-maar! Soms voelt het alsof "het werkt" van binnen; vreemde friemels in je lijf, en dit keer géén prettige. Gisteren heb ik mijn inbreng geschonken aan de Griepmeting, waarbij ik sinds lange tijd wat heb aan moeten vinken, namelijk; last van misselijkheid. Vandaag de hele dag dus zo'n gammel, weeïg gevoel wat niet zo fijn is. Gelukkig zit ik er nog niet zo bij, maar misschien gaat die fase nog komen. Soms hoop ik eigenlijk dat ik even een paar dagen écht ziek word, dan ben ik maar weer vanaf. Het zal wel weer wat dagen afzien en doorgaan worden...

Als je bezoek hebt hou je het makkelijk: Twee "ingrediënten" zijn voldoende voor de kids...

Wat een prachtig zonnig weertje is het vandaag! Vanmorgen was het meteen al lekker licht en nu schijnt de zon hier in het Goudse volop! We beginnen vandaag met een boterham en een lekker glaasje melk. Omdat het nog geen écht strandweer is, gaan we vandaag eens naar de IKEA. We hebben nog een opbergkast nodig. Het zal er wel weer bizar druk zijn, maar daar laten wij ons niet door tegenhouden. Hopelijk vermaken de kinderen zich een poosje zodat papa en mama even de IKEA-route kunnen doen.

Het stomste wat ik ooit heb gedaan is informatie opvragen bij de DSB bank. Ik ben nooit met ze in zee gegaan (gelukkig niet) maar wordt nu al een jaar of 3 maandelijks, soms wekelijks, en af en toe zelfs dagelijks telefonisch (op m'n mobiel) door ze gestalkt. Zelfs nadat we ze verschillende keren vriendelijk gevraagd hadden ons niet meer te bellen en later of ze ons uit hun bestand wilden halen, het helpt allemaal niet. Nu dacht ik een tijdje terug de oplossing gevonden te hebben, maar helaas dat blijkt dus ook niet te helpen; Iedere keer als ze nu bellen hang ik direct op zogauw ze hun naam zeggen. Ze bellen dan niet direct terug maar wel de volgende week of soms al de volgende dag, dit heb ik nu ook al een keer of 20 gedaan maar ze blijven bellen. Wat voor achterlijke gekken werken daar eigenlijk? Snappen ze dan niet dat ik daarmee aangeef niks meer van ze te willen? Weet iemand een manier hoe ik wel van ze af kan komen want ik word er zelf ook helemaal gestoord van.

Dat was weer een aardig bedrag contributie die onze wagen vroeg voor het repeareren van de distributieriem en meer. Zo'n rekening is altijd jammer, maar het kon veel erger zijn geweest als de motor in de soep was gedraaid. Gelukkig loopt onze auto weer als een zonnetje! Over 2 maanden de APK- keuring. Laten we hopen dat die nota dit jaar mee gaat vallen.

Ik dacht vanmiddag wat op tijd weer terug te keren naar het westen. Plotseling ter hoogte van de afslag naar Rijssen / Wierden op de A1 hoor ik geratel en doet de motor vreemd en rijdt hij plotseling onregelmatig. Door deze on- heilspellende geluiden zet ik de wagen maar gauw aan de kant. Als ik onder de motorkap kijk zie ik los stuk band (ik dacht aan een V-snaar) en zie ik dat een andere V-snaar niet meer goed in de geleider ligt. De motor kan ik wel gewoon starten maar er klinkt geratel als ik ga rijden. Wegenwacht gebeld. Na ongeveer 30 minuten komt mijn gele vriend die mij eerst wegsleept verder bij de snelweg vandaan. Dan blijkt dat de distributieriem kapot is en dat zou volgens de Wegenwachter "wel eens grote ge- volgen kunnen hebben..." Al snel blijkt gelukkig niet de essentiële distributieriem kapot, maar de riem die de stabilisatie-as aandrijft kapot. Met de motor is alles dus nog okee maar rijden mag ik niet meer. De man belt voor een wagen die mij mét auto zal vervoeren naar mijn garage in Reeuwijk. Gelukkig allemaal op kosten van de ANWB. Prima service dus! Na opnieuw 30 minuten wachten zie ik mijn verlosser aankomen. Vakkundig gaat de auto achterop en kun- nen we op pad. Met een snelheid van 80 à 90 kilometer per uur is het nog een heel stuk naar huis. Al met al ben 14:15 uur vertrokken en was ik om 18:40 uur thuis. De wagen staat intus- sen netjes voor de deur van de garage. Morgen maar eens horen wat de auto-dokter er van zegt. Ik ben blij dat ik weer thuis ben... én dat ik lid ben van de Wegenwacht...

Ach wat is het toch een mooi stukje speelgoed; mijn oude paardje met ruiter erop!


Kortgeleden namen mijn ouders dit stukje speelgoed voor mij mee. Dit paardje heb ik gekre- gen van Tante Ria toen ik héél klein was. Zeg maar zo'n 38 jaar geleden. Mijn ouders dachten dat het kapot was en wilden het zomaar ik de kliko gooien ?!? Grmmppfff !! Gelukkig heb ik dat kunnen voorkomen. Want zeg nou zelf, naast de mooie herinneringen en emotionele waarde die het voor mij vertegenwoordigt, is het ook nog eens prachtig speelgoed uit de jaren '60 !!

Er kan weer lekker gevaren worden met dit mooie weer...



En ookal is hij pas drie jaar, hij heeft het roeien al aardig in de vingers...
(klik voor meer...)

Vorige week was er al feest, Lars was 8 geworden en Rik zou 3 gaan worden. Veel kado's had Rik dus al gekregen, maar van- daag was hij écht jarig! Van papa en mama kreeg hij nog wat mooie kado's; o.a. een échte eigen fiets mét van die bling-bling zijwieltjes met chroom!! Natuurlijk moest dat meteen even goed getest worden op een écht fietspad! Maar alsof 3 jaar worden niet genoeg is, werd vandaag ook nog eens zijn oude bedje om- gebouwd. De spijlen zijn verdwenen en nu slaapt Rik vannacht voor het eerst in een écht bed. Moe van het fietsen en alle aan- dacht wilde hij net naar bed. Rik ligt intussen lekker te slapen.

Hieperdepiep Hoeraaaa!!! Rik is 3 jaar !!