Een klant van mij heeft ooit eens beweerd dat wanneer ze zich irri- teerde in het verkeer, het vrijwel altijd om het rijgedrag gaat van iemand in een groene auto. Vanaf dat moment ben ik gaan oplet- ten of deze stelling wel waar is en tot mijn verbazing lijkt het wel te kloppen! Ook vandaag had ik weer zo'n klojo voor me rijden die plotseling inhield, dan weer sneller reed, en je raad het al: het was een groene auto. Al maanden let ik hier op en ik moet erkennen dat het opvallend vaak een bestuurder van een groene wagen betreft die voor irrtatie zorgt door vreemd, onbenullig, traag of juist roekeloos rijgedrag. Vaker signaleer ik echter de variant onbenullig en traag... Maar wat kan dat nou zijn? Kiezen bestuurders met minder goede rij- vaardigehden procentueel vaker voor een groene uitvoering van een auto? Is het gewoon- weg toeval en zijn er net zoveel domme bestuurders in andere kleuren wagens? Waarom valt het dan zo op dat de meeste keren het een groene auto betreft? En mogelijk is de com- binatie van een bepaald merk + groene kleur nog extra gevaarlijk ook... Toch is het zo! Let er maar eens op de komende tijd en laat het mij s.v.p. weten door te reageren! Je zal zien dat ook jij je het vaakst irriteert aan het rijgedrag van iemand in een groene auto. Trouwens, over smaak valt niet te twisten en dus ook niet over de kleurkeuze. Dus mensen met een groene auto mogen ook gewoon reageren, als ze tenminste beloven om in het vervolg wat soepeler aan het verkeer deel te zullen nemen!

Eigenlijk door alle ellende in Haïti kwam ik vandaag op een site terecht waar je kunt zien welke projecten er wereldwijd zijn, waarvoor je jezelf zou kunnen inzetten. Ik dacht altijd dat het liefdadigheid was, maar het kost ook nog eens een behoorlijk bedrag om je ergens nuttig te kunnen maken... Kijk maar eens naar deze prijslijst.

... 14+ centimeter!!

Kijk; zó wil ik ook wel eens een stukje vliegen!!


Net nu we horen dat één van de zeven Verenigde Arabische Emiraten, Dubai, mogelijk op een failissement afstevent... Met zóveel luxe kan dat natuurlijk ook niet goed blijven gaan. Als je gaat bouwen op drijfzand, niet verdient geld toch alvast uitgeeft, etc... dan loop je nu eenmaal grote risico's. Mooi om te zien blijft het echter wel! En misschien kun je nu wel tegen stuntprijzen een stukje vliegen met deze super-de-luxe Airbus 380... Klik hierboven.

Eigenlijk weten we het allemaal; goed afscheid nemen is belangrijk. Of het nou gaat om afscheid op je werk of op school, bij verlies van een dierbare of Sinterklaas. Op een goede manier afscheid nemen is belangrijk om iets los te kunnen laten, een nieuwe fase in te gaan of voor een rouwproces. Kinderen lopen bij Sinterklaas een risico want de Sint neemt geen afscheid. Hij verdwijnt de dag na pakjesavond en niemand weet eigenlijk hoe dat gaat. "Hij is weer naar Spanje" maken we onze kinderen wijs, maar of dat ook werkelijk zo is? Sinterklaas denkt wellicht dat de kinderen op pakjesavond helemaal "vol zijn" van alle kado's dat hij er stilletjes vandoor kan gaan, onopgemerkt... Toch schijnen er ieder jaar weer kinderen te zijn met restverschijnselen van deze gebeurtenis. Na een onthaal van de Sint met veel bombarie en media-aandacht, kunnen ze maar amper verwerken dat de goed- heiligman ze plots in de steek laat. Sommige kinderen blijven nog wekenlang liedjes zingen, schoenen zetten en blijven vol verwachting van nog meer kado's en pepernoten. En het omschakelen naar de Kerstman zit er hier (gelukkig) nog niet zo in. Ik hoorde dat met name autistische kinderen helemaal van slag kunnen zijn door deze grote verdwijntruuc van de Sint. Gelukkig hebben ze nu een uittocht van de Sint georganiseerd in Haarlem. En als je even goegult dan vind je overigens nog meer uittochten. Ik denk dat het goed is, het mag ook op tv wat mij betreft. Dan kijken we ieder jaar de dag na pakjesavond naar het vertrek van Sinterklaas. Leuk! Kunnen we allemaal met een glas warme chocolademelk op de bank, samen met onze kinderen "Dag Sinterklaasje, dáaahag dáaahag...." zingen, blij met al de kado's die je hebt gekregen. Dus Dieuwertje; graag ieder jaar nog even één keertje opdraven om het verwerkingsproces bij onze lieve kinderen veilig te stellen! Véél beter!

Soms heb je in het leven nu eenmaal van die dingen of situaties die zich telkens herhalen. Zonder daar- voor iets te doen kom je telkens in zelfde situaties of merk je iets op dat zich wel héél vaak herhaalt, dat het gewoonweg méér moet zijn dan puur toeval. Zo heb ik blijkbaar iets met onze wc-rol houder. Al jaren ben ik werkelijk vrijwel altijd degene die het treft het laatste papier van de rol te treffen. Ik ben op een hele enkele keer na, steeds degene die de nieuwe rol in de houder doet. Eerst denk je nog dat het je eigen beleving is, maar nee, het is dus écht zo! En sinds we in dit fijne huis wonen; comfortabel en gelukkig niet gehorig, blijk ik vrijwel steeds synchroon te toiletteren met de buren! Bijna iedere keer als ik het toilet bezoek, hoor ik het scherpe geluid van de wc-rol houder van de buren. Blijkbaar is dat het enige geluid dat nogal doorklinkt, en ik ben dus telkens getuige! Vanavond ging ik de competitie aan; want als ik hun kan horen, dan zullen ook mijn wc-papier afname kunnen horen. Dus nadat de buren (slechts één keer, dus blijkbaar een kleine behoefte) hun wc-papier namen, liet ik ook maar even onze wc-rol houder klinken. Meerdere keren! (dus.... ja juist! ) Maargoed, ben ik dan nou de enige met dit soort dingen?

Even dacht ik afgelopen week dat met het wankelen van de DSB bank, het volgende drama zich zou aan- dienen in het persoonlijke leven van Marco Borsato. Hij zou toch niet zijn laatste spaargeld bij Ome Dirk op de spaarrekening hebben gezet? Gelukkig heb ik hierover niets gezien in de media, dus welbeschouwd zou je dat als een meevaller kunnen zien. Nouja, meevaller? Al die mensen die sinds donderdag niet meer kunnen pinnen en niet meer bij hun rekeningen kunnen komen... je moet er toch niet aan denken! Wat zou ik doen als het mij zou overkomen? Ik denk om te beginnen meteen mijn salaris naar een andere rekening laten boeken. Toch kun je je het niet goed voorstellen hoe het is als je bankpas ineens waardeloos is geworden en internet bankieren niet meer werkt. Dan kom je voor nieuwe situaties te staan; zoals ik lees over de mensen die bang zijn de hoofdprijs in een loterij mis te lopen nu hun rekeningen zijn bevroren. Je zou de postcode kanjer maar mislopen en alle euro's boven die ene ton op je spaarrekeningen zien verdampen... Haal maar vast een receptje voor wat Prozac in huis. In Frankrijk doet zich al maanden het fenomeen voor dat werknemers bij France Télécom zelfmoord plegen. En niet zo'n beetje ook! We zijn na bijna twee jaar toe aan het 25ste slachtoffer. Dat moet wel om meer gaan dan om een communicatieprobleem alleen. Waarom ik hierover begin? Nou, in West Friesland dreigt nu een heel dorp van zijn grootste werkgever beroofd te worden. Wognum zal nooit meer hetzelfde zijn als de werkloosheid straks met 10% stijgt! Om nog maar te zwijgen over alle broodjes en snacks die Leen van Frisia al jaar en dag bij de plaatselijke middenstand bestelt... Want ja, ook Leen was lid van de familie van Dirk. Maar het mag gezegd worden; Dirk vecht. Pieter Lakeman slaat op de tafel en Nederland wacht af. Nu maar hopen dat de werknemers die straks in hun vrije tijd kunnen gaan kantklossen in het plaatselijke wijkgebouw niet op gekke gedachten komen. Hopelijk hebben zij zelf geen kredieten of hypotheken bij hun werkgever lopen. Dit drama zou zomaar nóg groter dan de Mexicaanse griep kunnen worden! Maar gelukkig kun je je dan altijd nog verzekeren!

Tijdens ons weekendje weg in Limburg, kwamen we dit bord tegen: Scootmobielroutes!! Een écht tijdsverschijnsel dus en waarom ook niet?! Er rijden intussen zoveel scootmobiels in ons vlakke land, dat dit soort scoot-routes niet uit konden blijven! In de Ardennen is de accu zó leeg, maar hier gaat dat nog wel. En zeg nou zelf; als ik over zo'n 30 jaar met mijn scootmobiel terugkeer naar Arcen, vind ik zo'n route ook best leuk om te rijden vermoed ik!