Er wordt sinds kort druk geoefend op een kinder-keyboard door mijn lieftallige echtgenoot. En ik krijg in- eens flash-backs uit de jaren '70 toen het RIHA 2 vingers systeem een beproefde methode was om te leren "orgel" te spelen. Toen heette een keybord nog zo...

Jazeker, ik heb ook nog een poos op orgel-les gezeten en had thuis een prachtig Yamaha orgel staan met superveel knoppen! Zoals op de afbeelding volgens mij... Dat was heel cool, ooit... Dusss.

En dan toch maar een anekdote. Wat wilde ik graag orgel / toetsen kunnen spelen toen ik jong was. En ik mocht dan ook van mijn ouders naar de muziekschool! Ook kreeg ik een mooi en duur orgel om op te kunnen oefenen en spelen. Wat was ik er blij mee! De eerste periode ging het best goed; ik oefende trouw, probeerde alle tonen, klanken en coole ritme- box mogelijkheden uit... Zonder koptelefoon of mét koptelefoon lekker hard spelen!! Accoor- den, twee handen en voetpedalen. Jazeker, ik leerde snel bij. Alleen noten lezen, echt noten lezen dat lukte mij niet zo goed. Ik speelde vrijwel alles op gehoor! Oké, ik puzzelde natuur- lijk wel uit hoe de noten waren, maar al snel en na een keer het stuk te hebben gehoord, speelde ik het vrij makkelijk na. Totdat het er echt op aan kwam natuurlijk, want dan moet
je hupsakee van papier een stuk muziek kunnen spelen. Niet dus als je geen noten kunt lezen... Oefenen viel mij steeds zwaarder en soms zat ik met de koptelefoon op helemaal niets te spelen om toch maar vooral de indruk te wekken dat ik nog steeds oefende. Ook ging ik niet meer naar de les want ik had het huiswerk niet geleerd en was bang door de mand te vallen. Het hele uur dat ik les had fietste ik lekker op mijn gemak door Almelo. Ik stapte thuis keurig op de fiets en riep dan dat ik naar muziekles vertrok. Dat ging een paar keer goed, totdat ik op zo'n middag door Almelo fietste, nog ver uit de buurt van de muziek- school. Ik hoorde luid mijn naam roepen: Mijn vader! Hij was me achtervolgd nadat hij door de muziekschool was gebeld met de vraag waarom ik al een poosje niet was komen op- dagen. Puber als ik was had ik dat stukje oorzaak - gevolg nog niet in de gaten want mijn probleem was opgelost door niet te gaan. Dat men zou kunnen bellen naar mijn ouders
en ik gesnapt zou worden was geloof ik nog geen moment in mij opgekomen. Een aantal zware weken / maanden volgden want ik mocht niet zomaar met les stoppen. Uiteindelijk mocht ik van orgel-les af en werd uiteindelijk het ooit zo enthousiast ontvangen elektroni- sche orgel verkocht. Ik mocht van het geld een drumstel kopen, want dat zou mijn volgende carrière worden... Ik zal eens even op zoek gaan naar een foto van mij achter het orgel...

Gevonden!! Foto uit 1977 toen ik (10 jaar oud) het 2e jaar op les zat: