Vandaag nam 'n gewaardeerde collega afscheid op het werk. Zij heeft haar collega's getrakteerd op een gastcollege door Mieke Faes, (als opleider & psycho- loge verbonden aan de Interactie Academie te Ant- werpen) over het thema creatieve methodieken in de hulpverlening. Amusant en interessant! Een opdracht was om twee aan twee elkaar te vertellen wat we ooit als klein kind graag wilden worden in het leven... De één vertelde, de ander vroeg er op door om te zien of het huidige beroep connectie heeft met de vroegere wens. Dan tekende de ander een symbool van het beroep in de handplam van de verteller. Zoals je ziet wilde ik vroeger... juist: treinmachinist worden! Hoe anders loopt een mensen- leven, al kun je over mijn huidige werk best zeggen dat er aspecten terug te vinden zijn van mijn oorsponkelijke droom: sturing geven, de kar trekken, etc. Dat zo'n opdracht meteen al zoveel stof tot praten en nadenken geeft is natuurlijk waar het om gaat. In de hulpverlening is er een praatcultuur, wat natuurlijk prima is. Deze middag heeft laten zien dat het werken met een creatieve opdracht vaak hele nieuwe inzichten en gespreksstof kan geven. Goed dus om dergelijke technieken aan je repertoire in de hulpverlening toe te voegen. En leuk!