Gisteren heb ik in het ziekenhuis een uitgebreid onderzoek gehad bij de cardioloog. De huisarts vond de aanhoudende klachten toch wat vreemd en wilde eventuele hartkwalen uitsluiten. En dan lig je ineens via de Eerste Hulp op een bed, met een infuusnaald in je hand en aan de monitor. Ik was toch weer verrast hoe snel je je ineens patient kunt voelen ookal dacht ik zelf dat mijn hart wel in orde zou zijn. Na de bloedafname werd het zo'n 2 uur wachten op de uitslagen. Ze zouden meteen kijken of er mogelijk sprake kon zijn van nier- of galstenen. Gelukkig bleek na lang wachten er niets te zien. Het hart is gezond en ook de opnieuw bestudeerde longfoto gaf geen onregelmatigeheden. Geen kanker, zo zei de zaalarts, dus die check heb ook maar mooi even binnen. Iets ernstigs lijkt nu dus uitgesloten en ik moet zeggen dat het sinds gisteren een stuk beter gaat. Mogelijk door het gebruik van de Diazepam. (Valium) Het blijft echter een raadsel wat er dan wel aan de hand is. Mogelijk doorbreken de spierverslappers een verkramping. Ondanks dat het gevoel nog niet volledig is verdwenen heb ik mij voor- genomen om aanstaande maandag weer gewoon aan het werk te gaan. Ik kreeg vandaag zo'n lieve kaart van mijn collega's. Dat doet goed, heel erg bedankt! Enne... tot maandag!