Vandaag waarschuwt onze premier het Nederlandse volk: "Gij zult geen NEE stemmen" op 1 juni, als we naar de stembus gaan voor het referendum t.a.v. de Europese grondwet. Er is al veel gezegd over de onleesbare informatiefolder die onlangs in de bus is geval- len en het groeiende gevoel dat we er opnieuw met z'n allen worden ingeluisd. Net als met de invoering van de euro, ben ik bang dat we straks, na een paar jaar, moeten constateren dat wij als individueel land toch wel een aantal belangrijke zaken hebben verspeeld met de invoering van een grond- wet voor Europa. En hoe harder de politici oproepen om vooral "JA" te stemmen, des te wan- trouwender ik word. Ik was overigens toch al van plan om "NEE" te gaan stemmen want ik denk dat we niets te winnen hebben bij die situatie en dat de reeds bestaande verdragen vol- doen. Er zijn in mijn visie een paar machtswellustelingen hun natte droom aan het verwezen- lijken door een grote natie te vormen met één munt en één grondwet, die tegenwicht kan ge- ven in de krachtmeting met de andere supermachten. De landen die zich tot nu toe afzijdig hebben gehouden van een grote gemene europese deler zijn er ook niet slechter op gewor- den. De angst om straks aan de zijlijn te staan lijkt me onterecht. Als klein landje in de zetel- verdeling van het grote Europa zijn we juist relatief onbelangrijk. Ik ga dus "NEE" stemmen want dan kan ik altijd na een aantal jaren zeggen dat ík het tenminste nooit heb gewild.