Jack Spijkerman is door zijn vrouw verlaten. 38-Ja- rige Jennemiek heeft een woning om de hoek betrok- ken. Het echtpaar, dat achttien jaar samen was, heeft een zoontje, Joska van 7. De overstap van de 58-jarige Jack van de Vara naar Tien zou mede ten grondslag liggen aan de breuk. De tegenvallende kijkcijfers van zijn programma 'Koppensnellers' missen hun uitwer- king op de gemoedstoestand van de presentator niet. Jennemiek was altijd steun en toeverlaat, maar ook zij werd chagrijnig van het gepieker van de anders zo vrolijke Jack. Zij nam het initiatief tot de echtscheiding.

Ik las dit bericht vandaag in Spits. Die Jack, nu valt er toch zolangzamerhand wel héél veel in duigen van het ooit zo succesvolle leven van dit gewezen kijkcijferkanon. Waar een overstap al niet toe kan leiden. Wat heb je aan een beter gevulde bankrekening, zonder succes en als je vrouw vertrekt?! Persoonlijk ben ik mede verantwoordelijk voor dit drama, want sinds de over- stap van Jack naar Tien heb ik zijn programma nog maar nauwelijks gezien en ook op mijn harddiskrecorder staat er geen opname van. Terwijl ik vroeger altijd klaar zat als Kopspijkers begon, of anders wel de video liet snorren om het later alsnog te kunnen zien. Ik mag dan wel mede debet zijn aan dit persoonlijk drama, verantwoordelijk voel ik mij niet. Blijkbaar heb ik al die jaren wél bijgedragen tot het in standblijven dit huwelijk, en dat zie ik dan weer als positief.

Uit de serie Nasale overeenkomsten: The bride of Filemon...??



En van deze discussie wil ik mij liever distanciëren...

Zo'n programma op TV zet je toch wat aan het denken over je eigen lichaam en hoe alles werkt. Een soort bewustwording van het feit dat wanneer ik vanmorgen op de fiets richting station Gouda rijd, ik hele- maal nergens pijn voel maar kracht. Spieren werken zoals het hoort
en nergens is er pijn. Prettig natuurlijk, maar de laatste tijd word ik in mijn werk regelmatig geconfronteerd met mensen bij wie dat nu juist allemaal niet zo vanzelfsprekend is door reuma of andere beperkende ziektes en pijnklachten. Vanmorgen kreeg ik visioenen van de werking van mijn spiermassa's zoals ik die zag bij Dr. Gunther. Ik moet eerlijk zeggen dat ik gisteren er bewust voor koos om niet te kijken naar de doe-het-zelf-cursus anatomie. Ik had even geen zin in dat gesnij en getrek met dode lichamen. Ik ben gisteren lekker op tijd gaan slapen, vandaar ook dat bij mij alles zo soepeltjes werkt...

Uitslag Poll:
Jouw winterweersvoorspelling:


Gelukkig denkt de meerderheid dat er nog wel wat winters weer aan zit te komen. Zeker nog een zeer koude periode staat ons te wachten, als ik de voor- spelling moet geloven. De maand februari leent zich prima voor zo'n koude periode, dus laat maar komen!

Ik schrok wel een beetje toen ik dit plastic potje vond op mijn werk vandaag. Ik was even in de war gebracht van dit Nederlandse product. (de streepjescode begint met 87xxxx) Het leek er even op dat deze smeerdrop, want zo vertaalde ik Smørredrop, een produkt is voor op mijn boterham wat volledig aan mijn aandacht is ontglipt! Nu ben ik een dropliefhebber, maar om er nu een smeer- bare versie van te willen voor op je volkorenboterham... dát zag ik toch eigenlijk niet zo zitten. Gelukkig blijkt het om een potje met assorti-dropjes te gaan... Pfffjuuww..

Ik weet niet of mijn score tot een prijs zal leiden... Doe vóór 01-02 mee en win (van mij!)

Wat doe je als je je verveelt... én je werkt in een supermarkt..?? JUIST!!

Gisteren heb ik toch weer zitten kijken naar het programma Anatomie voor Beginners. Eerder al was hierover enige ophef, toen anatoom Gunther van Hagens het mes zette in echte lijken om deze vakkundig te ontleden. Nu heeft Tien die "show" in stukken gehakt (hoe toepas- selijk) en kunnen we nu in 8 afleveringen, dagelijks zien hoe het één en ander werkt in ons lichaam. Gisteren viel ik er wat later in en werd ik geconfronteerd met een menselijk vel wat over een soort rekje was ge- drapeerd. Vervolgens kreeg ik te zien middels een naakt-model én na enig gesnij in een lijk, hoe de spieren hun werk doen en hoe dat de hand en vingers laat bewegen. Dat deed mij her- inneren aan mijn tijd bij de padvinderij. Niet dat wij daar stiekem in een tentje Welpen aan het ontleden waren tijdens het zomerkamp, maar wél aan die keer dat wij een levende kip kregen als maaltijd. Die moesten we zelf slachten, plukken en klaarmaken om op te eten. Ik zal je de details besparen van de slachting, maar met de afgehakte kippenpootjes kon je dus ook leuke dingen doen. Als je aan de spieren trok die er uit bungelden, dan bewogen de vier tenen!! Met de kip is het overigens niet goed gekomen, het werd een roemloos einde. Maargoed, voorlopig kunnen we op de werkdagen wat meer over onszelf te weten komen. Je moet er wel tegen kun- nen, want het is niet echt een pretje om iemand zo te zien snijden in een dood mens. We zijn volgens mij al best wat gewend met series als CSI en de ziekenhuis- en cosmetische series.

Het heeft toch iets ranzigs... zo'n oefen-koeienkont...